تصویب سومین قطعنامه تحریم های اقتصادی وممنوعیت سفرکارشناسان اتمی ایران بخارج درشورای امنیت سازمان ملل متحد ظرف دیروز تا امروز واکنش های مختلفی رادر محافل مختلف جهانی بدنبال داشته است. نخستین واکنش خشم تهران بودکه ازمدت ها قبل تلاش داشت جلوی صدور آنرابگیرد. محمد خزاعی نماینده دائم جمهوری اسلامی درسازمان ملل، طی سخنانی در جلسه شورای امنیت، گفت، «اینجانب بعنوان نماینده جمهوری اسلامی ایران، از مسیری که شورای امنیت علیه ما درپیش گرفته، عمیقأ ابراز نگرانی میکنم.» پیوستن لیبی، آفریقای جنوبی و ویتنام به سایرموافقان، توجه عمومی را بخود جلب کرد. دراین میان آمریکا ازتصویب قطعنامه ۱۸۰۳ شورای امنیت علیه جمهوری اسلامی ایران استقبال کرد. علاوه بر چین و روسیه که روابط اقتصادی تنگاتنگی با جمهوری اسلامی دارند، ژاپن نیز با مرتبط دانستن برنامه هسته ای ایران باکره شمالی ازصدور قطعنامه استقبال بعمل آورد. اسرائیل ازتصویب قطعنامه سوم درشورای امنیت علیه ادامه برنامه های اتمی جمهوری اسلامی ایران ابراز خرسندی کرد. پایگاه فارسی وزارت خارجه اسرائیل، به نقل ازآگاهان سیاسی دراورشلیم، گفت گرچه این سلسله تنبیهات کافی نیست، وبعید مینماید ایران حاضرشود ازبرنامه های اتمی خود دست بردارد، ولی قطعنامه جدید حلقه مهم دیگری ازسلسله فشار ها و هشدارها به حکومت ایران است که باید سرانجام به نتیجه برسد. سومین قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل متحد علیه جمهوری اسلامی ایران بارأی مثبت ۱۴ عضو از ۱۵ عضو شورای امنیت به تصویب رسید وتنها اندونزی به آن رأی ممتنع داد. پیش از تصویب سومین قطعنامه علیه جمهوری اسلامی ایران، برخی مقامات پیشین رژیم تهران به محمود احمدی نژاد توصیه میکردند موضوع صدور قطعنامه سوم را ازآنچه بود بدترنکند. حجت الاسلام حسن روحانی، سرپرست پیشین مذاکرات اتمی ایران، چندماه پیش گفته بود، «ما به احمدی نژاد تذکرداده بودیم وضعی ایجاد نکند که پرونده هسته ای ایران به شورای امنیت برود. ولی او به این امر اعتنائی نکرد که پس ازآن بازگرداندن پرونده به آژانس امری محال است.» ازمجموع واکنش های محافل درونی وبرونی این واقعیت غیر قابل تردید است که حکومت اسلامی ایران باصدور قطعنامه تازه بیش از همیشه درانزوای جهانی قرار گرفته است. سه قطعنامه شورای امنیت علیه جمهوری اسلامی به طور خلاصه: قطعنامه ۱۷۳۷، که در دوم دیماه ۱۳۸۵ با رای ۰ – ۱۵ به تصویب رسید. این قطعنامه،۱- برای ۲۲ شخصیت حقیقی و حقوقی که در ارتباط با برنامه هسته ای جمهوری اسلامی فعالیت دارند ممنوعیت سفر قایل شد.۲- دول جهان را موظف می سازد از صدور وسایل و ادوات حساس فن آوری هسته ای و دانش اتمی به ایران ممانعت به عمل آورند.۳- از تحصیل شهروندان ایرانی در خارج از ایران در رشته های تحصیلی که می تواند در برنامه هسته ای مورد استفاده قرار گیرد جلوگیری می کند.۴- از جمهوری اسلامی می خواهد همکاری های خود با آژانس بین المللی انرژی اتمی را تعمیق و وسعت بخشیده، و موکدا خواستار توقف کامل فعالیت های حساس اتمی ظرف ۶۰روز شد. قطعنامه ۱۷۴۷، که در ۶ فروردین ۱۳۸۶ با رای ۰– ۱۵ به تصویب رسید. این قطعنامه،۱- ممنوعیت کامل صدور تسلیحات به ایران، و مسدود کردن دارایی های ایران، از جمله دارایی های ۲۵ شخصیت حقیقی و حقوقی مرتبط با سازمان های اتمی و نظامی ایران.۲- هدف از این قطعنامه هدف قرار دادن اشخاص و نهادهایی است